Αγαπητοί αδερφοί, Να είστε πάντοτε χαρούμενοι εν Κυρίω Στην ανθρωπότητα σήμερα συντελείται αυτό που ο Κύριος προειδοποίησε στο ευαγγέλιο: «Προσέχετε από τη ζύμη των Φαρισαίων που είναι η υποκρισία (Λουκ.12.1)» Πόλεμοι βαφτίζονται εισβολή ενώ άλλοι αγώνας για ελευθερία, γιατροί και νοσομόμοι εκθειάζονται ως ήρωες ενώ κατόπιν αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες και απειλούνται με εξόντωση, η διαστροφή παρουσιάζεται ώς ατομικό δικαίωμα ενώ η υγιής αντίρρηση ρατσισμός, η φτωχοποίηση του πληθυσμού ονομάζεται κλιματική αλλαγή, η αγάπη στην πατρίδα εθνικισμός, η αγάπη στην οικογένεια αναχρονισμός, η αγάπη στον Χριστό προσβολή των θρησκειών και του δικαιώματος στην αθεία και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Αυτά για την επικαιρότητα. Ας την αφήσουμε λίγο. Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς η παρούσα χρονική περίοδος σημαίνει κάτι τόσο πολύ σπουδαίο, που όλα όσα προαναφέρθησαν, αν και, μέσα σε αυτά ζούμε, εν τουτοις ξεθωριάζουν, φθίνουν και περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Διότι, για τους Χριστιανούς, έφτασε η ώρα να μαζέψουν τις εσωτερικές τους δυνάμεις, έφτασε η ώρα να εμπλακούν σε μια άλλου είδους σύρραξη και μάλιστα σφοδρή, έφτασε η ώρα που οι πνευματικές σάλπιγγες ηχούν και η Εκκλησία καλεί τα τέκνα της σε πόλεμο με τον έτερο κακό εαυτό, έφτασε η μεγάλη ευκαιρία του χρόνου όλου: Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή Πού συνίσταται η ευκαιρία αυτή; Ποιό είναι το περιεχόμενο της; Ποιο το…

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Ιωαννίκιου Κοτσώνη "ΟΧΙ ΑΛΕΙΤΟΥΡΓΗΤΟΙ ΟΧΙ ΑΛΙΒΑΝΙΣΤΟΙ") Χριστιανέ μου, Χριστιανή μου, Ξέρεις ότι γεννήθηκες μέσα στην Εκκλησία; Λάθος θα μου πεις. Εγώ γεννήθηκα σε μια κλινική, σ΄ένα νοσοκομείο. Όχι. Δεν κάνω λάθος. Γεννήθηκες μέσα στην Εκκλησία μας. Και μάλιστα μέσα στη κολυμβήθρα. Πότε; Όταν βαφτίσθηκες. Στα βαφτίσια σου, λοιπόν γεννήθηκες πνευματικά. Εκεί άρχισες να αναπνέεις την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πήρες όνομα χριστιανικό. Έγινες Χριστιανός ή Χριστιανή. Έγινες μέλος Χριστού. Του Σώματος του Χριστού. Γιατί όπως το σώμα μας έχει διάφορα μέλη, χέρια, πόδια, μάτια, αυτιά κλπ, έτσι και ο κάθε βαπτισμένος ή βαπτισμένη στο όνομα της Αγίας Τριάδος είναι μέλος του Σώματος της Εκκλησίας, που Κεφαλή έχει τον Χριστό. Έτσι, λοιπόν, το πρώτο σου σπίτι είναι η Εκκλησία. Μέσα στην Εκκλησία γίνεται η λατρεία και η κοινή προσευχή όλων των Χριστιανών. Βέβαια παντού μπορούμε να προσευχόμαστε και να υμνούμε τον Θεό, την Παναγία μας, τους Αγίους. Αλλά μέσα στην Εκκλησία όλοι μαζί, με μια φωνή, με μια καρδιά αναπέμπουμε τις παρακλήσεις μας, τις δοξολογίες μας και έτσι μας ακούει περισσότερο ο Κύριος. Όπως όταν γίνεται μια μεγάλη διαδήλωση. Όπως όταν γίνεται ένα πολυπληθές συλλαλητήριο. Καταλάβατε αδελφοί μου; Αλλά το σπουδαιότερο ξέρετε ποιο είναι; Ότι μέσα στην Εκκλησία τελείται το μεγαλύτερο μυστήριο. Ποιο; Η Θεία Λειτουργία.…

ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ) α) Γενικά Ἀπ’ὅλα τά μυστήρια το σπουδαιότερο και ὠφελιμότερο εἶναι τό θειότατο μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἀποκαλεῖται: «μυστήριο τῶν μυστηρίων» καί ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς μυστηριακῆς καί ἐκκλησσιαστικῆς ζωῆς τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν. Τό αἰώνιο καί ὑπερφυές αὐτό μυστήριο τό ἵδρυσε καί συνέστησε ὁ ἴδιος ὀ Κύριος κατά τό Μυστικό Δεῖπνο καί τό παρέδωσε στούς μαθητές Του: «Ἐσθιόντων δέ αὐτῶν λαβών ὁ Ἰησοῦς τόν ἄρτον καί εὐχαριστήσας ἔκλασε καί ἐδίδου τοῖς μαθητές καί εἶπε· λάβετε φάγετε τοῦτο ἐστι τό σῶμα μου · καί λαβών τό ποτήριον καί εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λἐγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τό αἷμα μου τό τῆς καινῆς διαθήκης τό περί πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (ΜΘ. 26, 26-28). Τό ἐπικύρωσε καί ἐπισφράγισε ὁ Κύριος μέ τήν ἐκούσια σταυρική Του θυσία στόν Γολγοθά: (Μρ. 14, 22-24· Ἰω. 6, 53-56). Τό παρέλαβαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ὡς βίωμα καί πράξη ἀπό τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια, τό τελοῦσαν καί μετέδιδαν στούς πιστούς, «Σῶμα καί Αῖμα» Χριστοῦ: (1.Κο. 10, 11-11, 23-25, κ.ἄ). Κατόπιν τό παρέδωσαν στίς τοπικές Ἐκκλησίες, πού ἵδρυσαν μέ τό κήρυγμα τούς, ὡς ἐντολή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι τό μυστήριο τῆς Θειάς Εὐχαριστίας ἀποτελοῦσε τό κέντρο τῆς λειτουργικῆς, λατρευτικῆς και ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τῶν πρώτων Χριστιανῶν. Οἱ…

Πανοσιολογιώτατε άγιε Αρχιερατικέ, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί μου αδελφοί, επειδή ο Σεβασμιώτατος άγιος Γλυφάδας δεν μπόρεσε νά ειναι ανάμεσά μας λόγω ανειλειμμένων υποχρεώσεων, με τις ευλογίες του Παναγιωτάτου καί υπείκων εις τας διαταγάς του υψηλοτάτου, ου μην αλλά καί θερμοτάτου διμηρίτου Άγη

Παναγιώτατε, σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Ὅλοι μας ἀγαποῦμε τήν Θεσσαλονίκη μας. Γιατί εἶναι ἡ φτωχομάνα, καθώς λέει καί τό τραγούδι: «Θεσσαλονίκη μου ποτέ δέν σ̓ ἀπαρνιέμαι, Θεσσαλονίκη μου τό λέω καί καυχιέμαι…». Θεσσαλονίκη μας:

Εἶναι γεγονός ὅτι πολλές φορές ἀπό τό πικρό βγαίνει γλυκό. Πολλές φορές “οὐδέν κακόν ἀμιγές καλοῦ„. Μιά δοκιμασία, μιά συμφορά, μιά ἀσθένεια μπορεῖ νά φέρει κάποια ἀνυποψίαστα καλά.

Βδελυκτό τό πάθος καί τό ἁμάρτημα τοῦ Σοδομισμοῦ ἤ τῆς Ὁμοφυλοφιλίας. Χαρακτηρίζει ἐποχές ἐσχάτης καταπτώσεως καί ἀποστασίας ἀπό τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τήν θεοειδή πλάση καί φυσιογνωμία τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος.

Ἐγράφη τὸ ἔτος 1995, ἀλλὰ εἶναι ἐπίκαιρο ἐνώπιον τῆς πνευματικῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσεως τῆς πατρίδος μας, μιᾶς καὶ ἀναφέρεται στὴν ἑνότητα, γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίζεται καὶ τιτλοφορεῖται τὸ ὑπέροχο περιοδικό σας ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΩΣΥΝΗ

Καί ὁ Ἅγιος Βασίλειος, ὁ Οὐρανοφάντωρ γράφει γιά τό ἐγκληματικό καί ἀπάνθρωπο πάθος τῆς συκοφαντίας: «Στήν ἄκρη μιᾶς λίμνης εἶχαν κατεβεῖ μερικά περιστέρια. Λίγο πιό πέρα ἀναπηδοῦσαν ἔξω ἀπό τό νερό, παίζοντας ἕνα-δύο βατράχια. <

Ἀπορεῖ κανείς καί ἐξίστασται γιά τήν ἐξέλιξη τῶν κοινωνικῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων μέ τήν λεγόμενη ἐπιδημία τοῦ μεταδοτικοῦ ἰοῦ. Ἄν ζοῦσε ὁ Ἀριστοφάνης στήν ἐποχή μας θά ἔγραφε τήν ὡραιότερη, τήν πιό πρωτότυπη κοινωνική κωμωδία. Ἄν ζοῦσε ὁ Αἰσχύλος στήν ἐποχή μας θά ἔγραφε τήν πρωτάκουστη, τήν καταπληκτικώτερη κοινωνική τραγωδία.