Μας λυπεί κατά καιρούς το γεγονός, πως μεταξύ των μελών της Εκκλησίας παρατηρούνται τόσο αποκλίνουσες απόψεις, συμπεριφορές, ερμηνείες, σκάνδαλα, με απλά λόγια μια ασυμφωνία συχνά εκκωφαντική. Θα έλεγε κανείς, μα γιατί; Όλοι στον ίδιο Χριστό πιστεύουμε, τις ίδιες εικόνες προσκυνάμε, το ίδιο ευαγγέλιο μελετούμε. Μαζί είμαστε στις ακολουθίες, μαζί ακούμε τα κηρύγματα του  Θείου Λόγου, μαζί ευλαβούμαστε τους Αγίους, μαζί συγκινούμαστε από τα θαύματα της Θείας Χάριτος. Μαζί, αλλά ταυτόχρονα και τόσο χώρια! Όλοι γίναμε μάρτυρες σε συνδιαλέξεις μεταξύ αδερφών χριστιανών κατά τις οποίες πρωταγωνίστησε μια  κουραστική διαφωνία. Οι λόγοι της Αγίας Γραφής και τα πατερικά συγγράμματα έγιναν ρόπαλα και πολεμοφόδια ενός αδιέξοδου διαλόγου.  Αν ούτε στα λόγια δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε τότε πως θα κατορθωθεί το αποστολικό «ομοθυμαδόν»; Τελικά, προκειμένου να υπάρχει μεταξύ των χριστιανών μια επιφανειακή έστω «εκεχειρία», προτιμότερο είναι να κρατάει κανείς σιωπή. Τουλάχιστον δεν δημιουργούνται τραύματα. Είναι όμως αυτό Εκκλησία; Σίγουρα όχι. Αντίθετα με ότι περιγράψαμε, μια ματιά στα συγγράμματα και τη ζωή των Αγίων καταδεικνύει μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα: οι Άγιοι, αναθρεμμένοι σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικούς τόπους, σε διαφορετικά πολιτισμικά δεδομένα, χωρίς να έχουν ποτέ συναντηθεί, έχουν άπαντες μεταξύ τους μια θαυμαστή αρμονική συμφωνία. Σκεφτείτε το αγώνισμα της σκυταλοδρομίας. Όπου τερέν ο ιστορικός χρόνος, όπου σκυτάλη η διδασκαλία του λόγου και όπου δρομείς οι Άγιοι,…

Σαούλ, Σαούλ δεν γνωρίζεις ποιος είμαι; Δεν γνωρίζεις την φωνή μου; Ψάξε με ειλικρίνεια στους λόγους των προφητών, αυτοί μιλούν για εμέ. Πως ομολογείς πως δέχεσαι αυτούς αφού αρνείσαι αυτόν για τον οποίο μιλούν; Δεν είναι μόνο οι προφήτες. Σου έστειλα αγίους και αγίες, μορφές αγιασμένες που με ακολούθησαν ώστε δια αυτών να με γνωρίσεις. Ήσαν εκλεκτές και πολύ αγαπητές μου ψυχές. Τις είδες πολλάκις στα Κολοσσαία των ανθρώπων,  να υποφέρουν την σκληρότητα, την ωμότητα, την βαρβαρότητα που υπέφερα και εγώ. Ψυχές αγνές και ευαίσθητες, «ων ουκ ην άξιος ο κόσμος», ο χοντροκομμένος αυτός κόσμος στον οποίο ζεις. Σαούλ, Σαούλ, δεν συγκινήθηκες από τους δούλους μου... Αντί να σε αντικρύσω πλάι τους, σε είδα με λύπη απέναντι τους, να κρατάς τα ρούχα αυτών που διαχρονικά τους λιθοβολούν.  Πόσο εύκολα δέχτηκες τις κατηγορίες εις βάρος τους..  Σαούλ, Σαούλ, πιστεύεις τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους αστρολόγους, τους ψευτοεπιστήμονες, την τεχνητή νοημοσύνη, τους υπηρέτες του  εκτροχιασμένου αιώνα σου. Σου είναι τόσο οικεία η δαιμονιώδης τους σοφία… Η λογική των δούλων μου σου μοιάζει εξωφρενική. Δια τούτο τόσο εύκολα δέχεσαι τις συκοφαντίες, τα ψέματα, τη λάσπη, τις λοιδορίες, την εξαπάτηση. Άγεσαι και φέρεσαι ωσάν το φυλλαράκι το υπό του ανέμου παρασυρόμενο. Σαούλ, Σαούλ, πόσο εύκολα ριζώνει μέσα σου ο λόγος ο σκληρός! Πόσο δύσκολα όμως…

Δὲν ρέγχουμε. Ἀγρυπνοῦμε, παρακαλοῦμε καὶ δεόμεθα… Πέστε καὶ γράψτε ὅ,τι θέλετε. Ἐμεῖς ἐδῶ θὰ μένουμε· θὰ τελοῦμε καθημερινὰ τὴν Θεία Λειτουργία, θὰ καλλιεργοῦμε ἰδίαις χερσὶν ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτὸς τὰ μπαΐρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ θὰ φροντίζουμε τὰ λουλούδια ποὺ φυτρώνουνε στοὺς βράχους καὶ στὰ γκρεμνά, νὰ μὴν τσαλακωθοῦν ἀπὸ βέβηλα χέρια». Τὰ παραπάνω λόγια τοῦ ἀοιδίμου πατρός μας Γρηγορίου μᾶς ἐκφράζουν ἀπόλυτα καὶ μὲ αὐτὰ θὰ ἀπαντήσουμε στὶς κατηγορίες ἀδελφῶν μας γιὰ δῆθεν ὑπερβάσεις ἢ παραβιάσεις τῶν Κυριακῶν λογίων. Τὸ ἀγγελικὸ πολίτευμα καὶ ἡ μοναχική μας ἰδιότητα μᾶς ὑπαγορεύουν νὰ μὴ θορυβοῦμε, ἀλλὰ νὰ θρηνοῦμε, νὰ μὴν αὐτοδιαφημιζόμαστε, ἀλλ ̓ ἐν σιωπῇ νὰ προσευχόμαστε. Ἔτσι, λοιπόν, συνεχίζουμε τὴν μοναχική μας πορεία, διακονώντας παράλληλα ταπεινὰ τοὺς ἀναρίθμητους προσκυνητές, παρηγορώντας τὸν ἀπελπισμένο λαό, παροτρύνοντας σὲ ἀληθινὴ ἐπιστροφὴ καὶ μετάνοια. Ἐπειδή, ὅμως, πολλοὶ ἀδελφοί μας ἔνιωσαν πικρία, ἀγανάκτηση, ὀδύνη καὶ σκανδαλίσθηκαν μὲ ὅσα ἔλαβαν χώρα κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος στὸ Ἁγιώνυμο Ὄρος, διερωτῶνται μάλιστα γιατὶ δὲν δείξαμε μὲ δημοσιεύματα καὶ ἀνακοινώσεις τὴν ἀντίδρασή μας ὅσοι εἴχαμε ἀντίθετη ἄποψη, σκεφθήκαμε νὰ καταθέσουμε ἁπλὰ καὶ ταπεινὰ τὸν λογισμό μας. Ὅσο μᾶς ἐπιτρέπεται, γιατὶ δὲν θεωροῦμε συνετὸ «τὰ ἐν οἴκῳ» νὰ τὰ κοινοποιοῦμε «ἐν δήμῳ». Τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι κανὼν βίου γιὰ ὅλους τοὺς συνειδητοὺς χριστιανούς, λαϊκοὺς καὶ μοναχούς.…

π. Ἀλέξανδρος Schmemann Τόν Αὔγουστο ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς Παναγίας, τό θάνατό της, γνωστό ὡς Κοίμηση, μιά λέξη ὅπου τό ὄνειρο, ἡ μακαριότητα, ἡ εἰρήνη,ἡ ἠρεμία καί ἡ χαρά ἑνώνονται. Στήν Κοίμηση, ἡ ἀγάπη καί ἡ μνημόνευση τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐπικεντρώνονται στό ἱστορικό καί πραγματικὸ πλαίσιο, οὔτε στήν ἡμερομηνία καί στόν τόπο ὅπου αὐτή ἡ μοναδική γυναίκα, αὐτή ἡ Μητέρα ὅλων τῶν μητέρων, ὁλοκλήρωσε τήν ἐπίγεια ζωή της. Ὁποτεδήποτε καί ὁπουδήποτε κι ἄν αὐτό συνέβη,ἡ Ἐκκλησία, ἀντ’ αὐτοῦ, παρατηρεῖ τὴν οὐσία καί τό νόημα τοῦ θανάτου της, μνημονεύοντας τό θάνατο αὐτῆς ποὺ ὁ Υἱός της, σύμφωνα μέ τήν πίστη μας, κατέβαλε τό θάνατο, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, καί μᾶς ὑποσχέθηκε τήν τελική ἀνάσταση καί τὴ νίκη τῆς ἀθάνατης ζωῆς. Ὁ θάνατός της ἀναλύεται καλύτερα μέσα ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως, ποὺ εἶναι τοποθετημένη στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνη τήν ἡμέρα, ὡς κέντρο ὅλου τοῦ ἑορτασμοῦ. Ἡ Θεοτόκος νεκρή βρίσκεται στό νεκροκρέβατό της. Οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ εἶναι συναγμένοι γύρω της, καί ἀπό πάνω της στέκεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, κρατώντας στά χέρια τή Μητέρα Του, ἡ ὁποία εἶναι ζωντανή καί αἰώνια ἑνωμένη μαζί Του. Ἐδῶ βλέπουμε τό θάνατο κι ὅ,τι ἔχει ἤδη περάσει σ’ αὐτό τό συγκεκριμένο θάνατο: ὄχι ρήξη ἀλλά ἕνωση. Ὄχι λύπη ἀλλά χαρά. Καὶ…

Δεν γνωρίζουμε εάν παρεξηγηθούν οι αστρολόγοι και οι πελάτες τους, από το παρόν άρθρο, αλλά η λέξη «ζώδιον» είναι υποκοριστικό του «ζώον», σημαίνει δηλαδή «μικρό ζώο, ζωάκι». Είναι απορίας άξιον το πώς κατάφεραν οι αστρολόγοι να πείσουν τόσους πολλούς ανθρώπους πως μπορούν να ταξινομηθούν ψυχολογικά με βάση τη θέση των άστρων κατά τη στιγμή της γέννησής τους και πως μπορούν να προβλέψουν το μέλλον ενός ανθρώπου στους τυχαίους σχηματισμούς των αστεριών, που βρίσκονται έτη φωτός μακριά από τη Γη. Βέβαια, όπως φαίνονται από αυτήν, διότι εάν ήμασταν σε ένα άλλο πλανήτη, ο νυχτερινός ουρανός θα είχε μια εντελώς διαφορετική όψη. Είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς άμεσα στο ερώτημα «πόσο παλιά είναι τα ζώδια;» Παρατήρηση των άστρων συναντούμε στην αρχαία Ελλάδα και την αρχαία Βαβυλώνα. Αυτές οι κοινωνίες άρχισαν να παρατηρούν την κίνηση των ουράνιων σωμάτων στο διάστημα και πώς αυτή επηρέαζε τον πλανήτη. Είδαν ότι τα αστέρια κινούνταν και σχημάτιζαν μοτίβα, τα οποία αργότερα έγιναν γνωστά ως αστερισμοί. Πως αυτές οι αστρονομικές κατά βάση παρατηρήσεις κατέληξαν να έχουν προεκτάσεις μεταφυσικού χαρακτήρα θα προσπαθήσουμε να καταδείξουμε. Αναζητώντας αξιόπιστες πηγές στο πέλαγος πληροφοριών του διαδικτύου, χάριτι Θεού οδηγηθήκαμε στην αξιόλογη μελέτη των Καθηγητών Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου με θέμα: «Αστρολογία, θρησκεία ή επιστήμη;» η οποία συντάχθηκε κατόπιν ανάθεσης…

Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου.... Κλείνω τα μάτια, ταξιδεύω στο παρελθόν. Σταματώ τον χρόνο την ώρα που ο Χριστός γεννιέται στο ταπεινό σπήλαιο. Είμαι από πάνω και βλέπω την σκηνή. Μόνοι άνθρωποι παρόντες, η Πάναγνη Μητέρα Του, ο μνήστωρ Ιωσήφ, ά! ήρθαν και λίγοι βοσκοί, ελάχιστη η ανθρώπινη αντιπροσωπεία. Και ολόγυρα; Κατακλυσμός αγγέλων! Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες σε έκσταση και ιερή απορία! Τι έντονη αντίθεση μεταξύ ουρανού και γης! Ατενίζω στα 4 σημεία του ορίζοντα την υπόλοιπη ανθρωπότητα την αγία τούτη νύχτα. Βρίσκεται σε βαθύ πνευματικό λήθαργο. Απασχολούνται οι περισσότεροι με την επόμενη μέρα, με τα βιοτικά ζητήματα, τις μέριμνες. Ευτυχώς που οι νοερές Δυνάμεις κάνουν πολλή φασαρία και γεμίζουν το κενό σιωπής των νοερών ανθρώπινων ψυχών. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ εν ανθρώποις ευδοκία». Ψάχνω ποιοι άνθρωποι βιώνουν εν τούτω τω χρόνω την ευδοκία της Θείας Γεννήσεως. Μα, τι να δω… Στον Ισραήλ ο Πρόδρομος είναι μωρό μηνών, ο Απόστολος Ιωάννης αγέννητος, ο Συμεών ο Θεοδόχος περιμένει, οι Αιγύπτιοι λατρεύουν τον Ρα, οι Έλληνες φιλοσοφούν, οι Ρωμαίοι επεκτείνονται, οι Αζτέκοι κτίζουν τα ζιγκουράτ, οι Κινέζοι οργανώνονται υπό την διδασκαλία του Κομφούκιου. Φρίττω και αναφωνώ: Κύριε, η κορυφαία στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας περνά παγκοσμίως απαρατήρητη! Δεν μπορούσες να έρθεις επί της γης Εσύ, η αρχή των πάντων, με λίγο πιο εμφατικό τρόπο; Καταντά…

https://www.youtube.com/watch?v=qMqZ1JKhVrQ

Την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15-08-2024, στο αρχονταρίκι της Μονής μας, προσκλήθηκαν και βραβεύτηκαν πολύτεκνες οικογένειες, οι ηρωικές αυτές οικογένειες που πλέον σπανίζουν στην πατρίδα μας όλο και περισσότερο. Η πολύτεκνη οικογένεια είναι το ακριβώς αντίθετο από την φίλαυτη στάση στη ζωή που υπαγορεύει η αντίθεη και αντίχριστη εποχή μας. Είναι το ξεπέρασμα της εγωπάθειας, το δόσιμο στον άλλο, η θυσία των αρρωστημένων θελημάτων που τόσο βασανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο και που τόσο του διαφεύγουν ως αιτίες της δυστυχίας του. Ομίλησαν ο γέροντας π. Ευλόγιος, ηγούμενος της Μονής, ο γέροντας π. Ιωαννίκιος προηγούμενος της Μονής και οι ίδιοι οι πολύτεκνοι αδερφοί μας. https://www.youtube.com/watch?v=oGGrR5YKaRU

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ  ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΟΧΟΥ    Βδελυρό το πάθος και το αμάρτημα του Σοδομισμού ή της Ομοφυλοφιλίας. Χαρακτηρίζει εποχές εσχάτης καταπτώσεως και αποστασίας από τον Νόμο του Θεού και από την θεοειδή πλάση και φυσιογνωμία του ανθρωπίνου όντος. Πάντοτε βέβαια υπήρχε αυτή η στρέβλωση, αυτή η ανατροπή, αυτή η ανταρσία κατά του Δημιουργού, αυτός ο εκτροχιασμός. Αλλά υπάρχουν εποχές που η έξαρση του φαινομένου είναι πολύ μεγάλη. Μια τέτοια είναι και η εποχή μας.    Ο Σοδομισμός ή η Ομοφυλοφιλία αναμφίβολα αποτελεί ένα κόκκινο σήμα, μια κατεπείγουσα σήμανση για κάτι φοβερό που θα ακολουθήση. «Οι μακρύνοντες από σου απωλούνται». «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Ευρισκόμεθα λοιπόν εν αναμονή του παιδαγωγικού χειρισμού του Θεού εμπρός σε μια τέτοιας φύσεως παραφυσική φυσιολογία, που πάει να δημιουργήση το χαλασμένο μυαλό του συγχρόνου ανθρώπου. Και μάλιστα να την νομιμοποιεί με ανθρώπινους νόμους και κανονισμούς!    Εδώ πρόκειται στο βάθος βάθος, (εκτός από την παράδοση στα ζωώδη σαρκικά πάθη) για «ύβρη» κατά του Δημιουργού, για μια εωσφορική αλαζονεία, για μια έπαρση δαιμονική. «Ύβρις», με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου κατά της οικογενείας, ύβρις κατά της κοινωνίας, ύβρις κατά της φύσεως, ύβρις κατά της ανθρωπίνης υποστάσεως, ύβρις κατά του Θεού, Ποιητού και Πλάστου του ανθρώπου. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ (κεφ. ιστ’ 49) απειλώντας και…