Μας λυπεί κατά καιρούς το γεγονός, πως μεταξύ των μελών της Εκκλησίας παρατηρούνται τόσο αποκλίνουσες απόψεις, συμπεριφορές, ερμηνείες, σκάνδαλα, με απλά λόγια μια ασυμφωνία συχνά εκκωφαντική. Θα έλεγε κανείς, μα γιατί; Όλοι στον ίδιο Χριστό πιστεύουμε, τις ίδιες εικόνες προσκυνάμε, το ίδιο ευαγγέλιο μελετούμε. Μαζί είμαστε στις ακολουθίες, μαζί ακούμε τα κηρύγματα του  Θείου Λόγου, μαζί ευλαβούμαστε τους Αγίους, μαζί συγκινούμαστε από τα θαύματα της Θείας Χάριτος. Μαζί, αλλά ταυτόχρονα και τόσο χώρια! Όλοι γίναμε μάρτυρες σε συνδιαλέξεις μεταξύ αδερφών χριστιανών κατά τις οποίες πρωταγωνίστησε μια  κουραστική διαφωνία. Οι λόγοι της Αγίας Γραφής και τα πατερικά συγγράμματα έγιναν ρόπαλα και πολεμοφόδια ενός αδιέξοδου διαλόγου.  Αν ούτε στα λόγια δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε τότε πως θα κατορθωθεί το αποστολικό «ομοθυμαδόν»; Τελικά, προκειμένου να υπάρχει μεταξύ των χριστιανών μια επιφανειακή έστω «εκεχειρία», προτιμότερο είναι να κρατάει κανείς σιωπή. Τουλάχιστον δεν δημιουργούνται τραύματα. Είναι όμως αυτό Εκκλησία; Σίγουρα όχι. Αντίθετα με ότι περιγράψαμε, μια ματιά στα συγγράμματα και τη ζωή των Αγίων καταδεικνύει μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα: οι Άγιοι, αναθρεμμένοι σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικούς τόπους, σε διαφορετικά πολιτισμικά δεδομένα, χωρίς να έχουν ποτέ συναντηθεί, έχουν άπαντες μεταξύ τους μια θαυμαστή αρμονική συμφωνία. Σκεφτείτε το αγώνισμα της σκυταλοδρομίας. Όπου τερέν ο ιστορικός χρόνος, όπου σκυτάλη η διδασκαλία του λόγου και όπου δρομείς οι Άγιοι,…

Σαούλ, Σαούλ δεν γνωρίζεις ποιος είμαι; Δεν γνωρίζεις την φωνή μου; Ψάξε με ειλικρίνεια στους λόγους των προφητών, αυτοί μιλούν για εμέ. Πως ομολογείς πως δέχεσαι αυτούς αφού αρνείσαι αυτόν για τον οποίο μιλούν; Δεν είναι μόνο οι προφήτες. Σου έστειλα αγίους και αγίες, μορφές αγιασμένες που με ακολούθησαν ώστε δια αυτών να με γνωρίσεις. Ήσαν εκλεκτές και πολύ αγαπητές μου ψυχές. Τις είδες πολλάκις στα Κολοσσαία των ανθρώπων,  να υποφέρουν την σκληρότητα, την ωμότητα, την βαρβαρότητα που υπέφερα και εγώ. Ψυχές αγνές και ευαίσθητες, «ων ουκ ην άξιος ο κόσμος», ο χοντροκομμένος αυτός κόσμος στον οποίο ζεις. Σαούλ, Σαούλ, δεν συγκινήθηκες από τους δούλους μου... Αντί να σε αντικρύσω πλάι τους, σε είδα με λύπη απέναντι τους, να κρατάς τα ρούχα αυτών που διαχρονικά τους λιθοβολούν.  Πόσο εύκολα δέχτηκες τις κατηγορίες εις βάρος τους..  Σαούλ, Σαούλ, πιστεύεις τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους αστρολόγους, τους ψευτοεπιστήμονες, την τεχνητή νοημοσύνη, τους υπηρέτες του  εκτροχιασμένου αιώνα σου. Σου είναι τόσο οικεία η δαιμονιώδης τους σοφία… Η λογική των δούλων μου σου μοιάζει εξωφρενική. Δια τούτο τόσο εύκολα δέχεσαι τις συκοφαντίες, τα ψέματα, τη λάσπη, τις λοιδορίες, την εξαπάτηση. Άγεσαι και φέρεσαι ωσάν το φυλλαράκι το υπό του ανέμου παρασυρόμενο. Σαούλ, Σαούλ, πόσο εύκολα ριζώνει μέσα σου ο λόγος ο σκληρός! Πόσο δύσκολα όμως…

π. Ἀλέξανδρος Schmemann Τόν Αὔγουστο ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς Παναγίας, τό θάνατό της, γνωστό ὡς Κοίμηση, μιά λέξη ὅπου τό ὄνειρο, ἡ μακαριότητα, ἡ εἰρήνη,ἡ ἠρεμία καί ἡ χαρά ἑνώνονται. Στήν Κοίμηση, ἡ ἀγάπη καί ἡ μνημόνευση τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐπικεντρώνονται στό ἱστορικό καί πραγματικὸ πλαίσιο, οὔτε στήν ἡμερομηνία καί στόν τόπο ὅπου αὐτή ἡ μοναδική γυναίκα, αὐτή ἡ Μητέρα ὅλων τῶν μητέρων, ὁλοκλήρωσε τήν ἐπίγεια ζωή της. Ὁποτεδήποτε καί ὁπουδήποτε κι ἄν αὐτό συνέβη,ἡ Ἐκκλησία, ἀντ’ αὐτοῦ, παρατηρεῖ τὴν οὐσία καί τό νόημα τοῦ θανάτου της, μνημονεύοντας τό θάνατο αὐτῆς ποὺ ὁ Υἱός της, σύμφωνα μέ τήν πίστη μας, κατέβαλε τό θάνατο, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, καί μᾶς ὑποσχέθηκε τήν τελική ἀνάσταση καί τὴ νίκη τῆς ἀθάνατης ζωῆς. Ὁ θάνατός της ἀναλύεται καλύτερα μέσα ἀπό τήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως, ποὺ εἶναι τοποθετημένη στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνη τήν ἡμέρα, ὡς κέντρο ὅλου τοῦ ἑορτασμοῦ. Ἡ Θεοτόκος νεκρή βρίσκεται στό νεκροκρέβατό της. Οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ εἶναι συναγμένοι γύρω της, καί ἀπό πάνω της στέκεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, κρατώντας στά χέρια τή Μητέρα Του, ἡ ὁποία εἶναι ζωντανή καί αἰώνια ἑνωμένη μαζί Του. Ἐδῶ βλέπουμε τό θάνατο κι ὅ,τι ἔχει ἤδη περάσει σ’ αὐτό τό συγκεκριμένο θάνατο: ὄχι ρήξη ἀλλά ἕνωση. Ὄχι λύπη ἀλλά χαρά. Καὶ…

Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου.... Κλείνω τα μάτια, ταξιδεύω στο παρελθόν. Σταματώ τον χρόνο την ώρα που ο Χριστός γεννιέται στο ταπεινό σπήλαιο. Είμαι από πάνω και βλέπω την σκηνή. Μόνοι άνθρωποι παρόντες, η Πάναγνη Μητέρα Του, ο μνήστωρ Ιωσήφ, ά! ήρθαν και λίγοι βοσκοί, ελάχιστη η ανθρώπινη αντιπροσωπεία. Και ολόγυρα; Κατακλυσμός αγγέλων! Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες σε έκσταση και ιερή απορία! Τι έντονη αντίθεση μεταξύ ουρανού και γης! Ατενίζω στα 4 σημεία του ορίζοντα την υπόλοιπη ανθρωπότητα την αγία τούτη νύχτα. Βρίσκεται σε βαθύ πνευματικό λήθαργο. Απασχολούνται οι περισσότεροι με την επόμενη μέρα, με τα βιοτικά ζητήματα, τις μέριμνες. Ευτυχώς που οι νοερές Δυνάμεις κάνουν πολλή φασαρία και γεμίζουν το κενό σιωπής των νοερών ανθρώπινων ψυχών. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ εν ανθρώποις ευδοκία». Ψάχνω ποιοι άνθρωποι βιώνουν εν τούτω τω χρόνω την ευδοκία της Θείας Γεννήσεως. Μα, τι να δω… Στον Ισραήλ ο Πρόδρομος είναι μωρό μηνών, ο Απόστολος Ιωάννης αγέννητος, ο Συμεών ο Θεοδόχος περιμένει, οι Αιγύπτιοι λατρεύουν τον Ρα, οι Έλληνες φιλοσοφούν, οι Ρωμαίοι επεκτείνονται, οι Αζτέκοι κτίζουν τα ζιγκουράτ, οι Κινέζοι οργανώνονται υπό την διδασκαλία του Κομφούκιου. Φρίττω και αναφωνώ: Κύριε, η κορυφαία στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας περνά παγκοσμίως απαρατήρητη! Δεν μπορούσες να έρθεις επί της γης Εσύ, η αρχή των πάντων, με λίγο πιο εμφατικό τρόπο; Καταντά…

https://www.youtube.com/watch?v=qMqZ1JKhVrQ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ  ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΟΧΟΥ    Βδελυρό το πάθος και το αμάρτημα του Σοδομισμού ή της Ομοφυλοφιλίας. Χαρακτηρίζει εποχές εσχάτης καταπτώσεως και αποστασίας από τον Νόμο του Θεού και από την θεοειδή πλάση και φυσιογνωμία του ανθρωπίνου όντος. Πάντοτε βέβαια υπήρχε αυτή η στρέβλωση, αυτή η ανατροπή, αυτή η ανταρσία κατά του Δημιουργού, αυτός ο εκτροχιασμός. Αλλά υπάρχουν εποχές που η έξαρση του φαινομένου είναι πολύ μεγάλη. Μια τέτοια είναι και η εποχή μας.    Ο Σοδομισμός ή η Ομοφυλοφιλία αναμφίβολα αποτελεί ένα κόκκινο σήμα, μια κατεπείγουσα σήμανση για κάτι φοβερό που θα ακολουθήση. «Οι μακρύνοντες από σου απωλούνται». «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Ευρισκόμεθα λοιπόν εν αναμονή του παιδαγωγικού χειρισμού του Θεού εμπρός σε μια τέτοιας φύσεως παραφυσική φυσιολογία, που πάει να δημιουργήση το χαλασμένο μυαλό του συγχρόνου ανθρώπου. Και μάλιστα να την νομιμοποιεί με ανθρώπινους νόμους και κανονισμούς!    Εδώ πρόκειται στο βάθος βάθος, (εκτός από την παράδοση στα ζωώδη σαρκικά πάθη) για «ύβρη» κατά του Δημιουργού, για μια εωσφορική αλαζονεία, για μια έπαρση δαιμονική. «Ύβρις», με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου κατά της οικογενείας, ύβρις κατά της κοινωνίας, ύβρις κατά της φύσεως, ύβρις κατά της ανθρωπίνης υποστάσεως, ύβρις κατά του Θεού, Ποιητού και Πλάστου του ανθρώπου. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ (κεφ. ιστ’ 49) απειλώντας και…

Όπως στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ενώθηκαν οι δύο φύσεις, θεία και ανθρώπινη, ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως (Όρος της Δ Οικουμενικής Συνόδου) έτσι και τα πάντα μέσα στην Εκκλησία συντελούνται παρομοίως  αδιάκοπα σε δύο επίπεδα: το θείο και το ανθρώπινο. Και  πως  θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά, όταν η Εκκλησία,  ως σώμα του Αναστηθέντος Χριστού, κινείται μέσα στον ανθρώπινο ιστορικό χρόνο και ταυτόχρονα λειτουργεί και κινείται και έξω από αυτόν. Και, κάθε φορά που, μέσα στην Εκκλησία η εν τω κόσμω ανθρώπινη σχετικότητα και αδυναμία ξεπροβάλλει, ταυτόχρονα ξεπροβάλλει και η υπερκόσμια Θεία χάρις για να παρηγορήσει, να μεταποιήσει και  να μεταμορφώσει το ασθενές της ανθρωπίνης φύσεως. Για αυτό, όταν στην Εκκλησία ο ανθρώπινος χρόνος δείχνει πως κάπου τελειώνει, τούτο πάντοτε βιώνεται με τρόπο ειρηνικό, παρακλητικό, ησυχαστικό. Πράγματι, η κτιστότητα όλων των ανθρωπίνων πραγμάτων μαρτυρείται από την αρχή, το μέσο και το τέλος τους. Αλλά τα μέλη της Εκκλησίας "αφορώντες προς τον τελειωτήν της πίστεως Κύριον Ιησούν" ζουν με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ήδη από αυτή την ζωή,  την υπέρβαση του περιοριστικού σχήματος αρχή - μέσο - τέλος.  Στο πρόσωπο του Λυτρωτού τα πάντα έγιναν "νέα κτίσις", τα πάντα έλαβαν νέο νόημα, τα πάντα γινήκανε αιώνια, τα πάντα βιώνονται αλλιώς, εν Χριστώ. Και στο αγαπημένο μας μοναστήρι, του…

Η ΟΜΙΛΙΑ - ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ.κ. ΠΛΑΤΩΝΟΣ https://www.youtube.com/watch?v=PeYiCdj7XAg Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ, ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΑΣ π. ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ https://www.youtube.com/watch?v=mSprg4WRRec Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΙΡΗΝΟΥΠΟΛΕΩΣ κ.κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ https://www.youtube.com/watch?v=pe1jIgwHUFc Μητροπολίτης Ειρηνοπόλεως Δημήτριος: "...επειδή μας συνδέει συγγένεια εξ αίματος από μικρό παιδί έβλεπα την πίστη σου, την αγάπη σου για την Εκκλησία, την πραότητα σου, τον χαρακτήρα σου και τον μακαριστό πατέρα σου Αθανάσιο που σήμερα είναι κοντά μας με την ψυχούλα του, αλλά και την μητέρα σου Γεωργία και τα αδέρφια σου, πάντοτε διέκρινα την αγαθότητα σου, την γνησιότητα σου, την ακεραιότητα σου.." Ο ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ π.ΕΥΛΟΓΙΟΥ https://www.youtube.com/watch?v=9usaiSpH610

Το ιστορικό γεγονός της ενθρόνισης του νέου ηγουμένου συνετελέσθη σε ατμόσφαιρα - ας επιτραπεί ο όρος - πανηγυρικής συγκίνησης, τόσο για την παράδοση της ηγουμενίας από τον πνευματικό μας πατέρα Αρχιμανδρίτη Ιωαννίκιο "ος εγγένησεν ημας εν Χριστώ" όσο και για την ανάληψη αυτής από τον ευλαβέστατο και προσφιλή σε όλους π. Ευλόγιο. Την ενθρόνιση τίμησαν με την παρουσία τους οι κάτωθι: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Πλάτων μετά του τιμίου πρεσβυτερίου της ΜητροπόλεωςΟ Επίσκοπος Ειρηνουπόλεως κ.κ. Δημήτριος εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας καταγωγής Σοχού και συγγενής του νέου Ηγουμένου γνωρίζων αυτόν εκ νεότητος τουΟ Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Αττικής κ.κ. ΜωυσήςΟ Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου κ.κ. ΑντώνιοςΟ Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Ρώσου Χαλκιδικής κ.κ. ΓρηγόριοςΟ Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Αρχιμανδρίτης κ.κ. ΧρυσόστομοςΟ Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου κ.κ. ΘεόκλητοςΑντιπροσωπεία Πατέρων της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου ΌρουςΑντιπροσωπεία Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Κάλαμος ΑττικήςΑντιπροσωπεία Μοναζουσών του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Κουφάλια ΘεσσαλονίκηςΑντιπροσωπεία Μοναζουσών του Ιερού Ησυχαστηρίου Εισόδια της Θεοτόκου Όσσα ΛαγκαδάΑντιπροσωπεία Μοναζουσών της γυναικείας Ιεράς Μονής της Θεοσκέπαστης Σοχού, Μετοχίου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου ΌρουςΟ π. Αντώνιος Στυλιανάκης ο και Ιατρός ο οποίος συλλειτούργησεΟ Αρχιμανδρίτης π.Χερουβείμ Τσίνογλου ος υπήρξε και…