ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ
ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΟΧΟΥ
Βδελυρό το πάθος και το αμάρτημα του Σοδομισμού ή της Ομοφυλοφιλίας. Χαρακτηρίζει εποχές εσχάτης καταπτώσεως και αποστασίας από τον Νόμο του Θεού και από την θεοειδή πλάση και φυσιογνωμία του ανθρωπίνου όντος. Πάντοτε βέβαια υπήρχε αυτή η στρέβλωση, αυτή η ανατροπή, αυτή η ανταρσία κατά του Δημιουργού, αυτός ο εκτροχιασμός. Αλλά υπάρχουν εποχές που η έξαρση του φαινομένου είναι πολύ μεγάλη. Μια τέτοια είναι και η εποχή μας.
Ο Σοδομισμός ή η Ομοφυλοφιλία αναμφίβολα αποτελεί ένα κόκκινο σήμα, μια κατεπείγουσα σήμανση για κάτι φοβερό που θα ακολουθήση. «Οι μακρύνοντες από σου απωλούνται». «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Ευρισκόμεθα λοιπόν εν αναμονή του παιδαγωγικού χειρισμού του Θεού εμπρός σε μια τέτοιας φύσεως παραφυσική φυσιολογία, που πάει να δημιουργήση το χαλασμένο μυαλό του συγχρόνου ανθρώπου. Και μάλιστα να την νομιμοποιεί με ανθρώπινους νόμους και κανονισμούς!
Εδώ πρόκειται στο βάθος βάθος, (εκτός από την παράδοση στα ζωώδη σαρκικά πάθη) για «ύβρη» κατά του Δημιουργού, για μια εωσφορική αλαζονεία, για μια έπαρση δαιμονική. «Ύβρις», με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου κατά της οικογενείας, ύβρις κατά της κοινωνίας, ύβρις κατά της φύσεως, ύβρις κατά της ανθρωπίνης υποστάσεως, ύβρις κατά του Θεού, Ποιητού και Πλάστου του ανθρώπου.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ (κεφ. ιστ’ 49) απειλώντας και την Ιερουσαλήμ, ότι τα ίδια θα πάθη και αυτή όσα έπαθα τα Σόδομα αν δεν μετανοήσει, γράφει ότι οι άνθρωποι εκείνοι «εμεγαλαυχούν και εποίησαν ανομήματα ενώπιον μου». Δηλαδή θεωρούσαν καύχημα τον Σοδομισμό, την αμαρτία αυτή. Όπως και οι σημερινοί. Αυτοί που μαγάρισαν και την Θεσσαλονίκη μας, αφού βρώμισαν όλη σχεδόν την Ευρώπη με το όνομα «Gay pride». Υπερήφανοι, αλαζόνες, εγωιστές οι Σοδομιστές.
Ο Άγιος Βασίλειος σχολιάζοντας ανάλογο χωρίο του Ησαία (κεφ. γ, 9) γράφει μεταξύ άλλων: «Την αμαρτίαν ουχί λάθρα απαισχυνόμενοι πεποιηκασιν, αλλ’ οιονεί επαγαλλόμενοι τη εργασία των πονηρών ανήγγειλαν πάσι και εναφάνησαν». Δηλαδή την αμαρτία την διέπρατταν όχι κρυφά και με ντροπή αλλά τη διέδιδαν παντού και την διαφήμιζαν σαν να αγάλλονταν με τα βρώμικα έργα που έκαναν (όπως και σήμερα).
Μιλάει και διακηρύττει ο Δυτικός κόσμος και ο (δήθεν) Δυτικός Πολιτισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν κατάντησαν τον άνθρωπο απάνθρωπο ή υπάνθρωπο (αφού βέβαια πρώτα τον είχαν ανυψώσει σε υπεράνθρωπο). Ποια ανθρώπινα δικαιώματα όταν βοούν τα εκατομμύρια θύματα – εκτρώσεις; Ποια ανθρώπινα δικαιώματα όταν ο άνθρωπος έπαψε να είναι άνθρωπος και έγινε σοδομίτης, «υβριστής» υπάνθρωπος, φθορέας της ανθρωπίνης φύσεως και αξίας; Ο διαλαλούμενος ανθρωπισμός – ουμανισμός της αιρετικής Ευρώπης κατάντησε απανθρωπισμός και υπανθρωπισμός, δηλαδή δαιμονισμός.
Επίκαιρα, λοιπόν, όσο ποτέ άλλοτε είναι τα γραφόμενο του αγίου Αθανασίου του Παρίου: «…Αποφύγετε όσον μπορείτε την Ευρώπη…. Αυτοί είναι εκείνοι για τους οποίους λέει ο προφήτης «ότι στο στόμα τους δεν βρίσκεται η αλήθεια, και η καρδία τους βρίθει ματαιότητος».
Εγώ στα αλήθεια φρίττω και διακατέχομαι από αμηχανία, όταν απ’ την μια μεριά στοχάζομαι την σημερινή κατάσταση της Ευρώπης, και από την άλλη βλέπω αυτούς τους δικούς μας, που τόσο ακρατώς απολαμβάνουν τα δήθεν καλά της. Και τρέχουν εκεί άλλοι χάρις στο εμπόριο, άλλοι στην φιλοσοφία, άλλοι στα γράμματα, στις τέχνες και στις επιστήμες. Φρίττω και απορώ. Επειδή κάποτε εμείς οι ανατολικοί φοβόμασταν για όσους πήγαιναν στην Ευρώπη, μη τυχόν και πάθουν ένα από τα δύο, ή να χάσουν δηλαδή την σωφροσύνη τους ή να ξεπέσουν στον Παπισμό. Σήμερα όμως και τα δύο αυτά θεωρούνται μικρά πταίσματα και σχεδόν τίποτα μπροστά στο τελευταίο και πιο ακραίο φαινόμενο κακίας την αθεΐα. Οι Γάλλοι την έκαναν γνωστή, αποβάλλοντας τον Χριστιανισμό, από τον οποίον δεν είχαν καμία ωφέλεια και όσο ονομάζονταν χριστιανοί. Τα υπόλοιπα μέλη της Ευρώπης ακόμη αυταπατούνται νομίζοντας ότι τάχα είναι Χριστιανοί, χωρίς να έχουν την στοιχειώδη χριστιανική μόρωση, παρά μόνο ναούς και πολλές και μεγάλες καμπάνες, τις πυκνές λιτανείες, τα ποικίλα και διάφορα σχήματα και θεοστυγή μοναχικά τάγματα και τα κατ΄ ευφημισμόν μοναστήρια. Κατά τα άλλα δε όλα ακριβώς γάλλοι!!! Οι ίδιοι οι φιλόσοφοι στους οποίους τρέχουν για να λάβουν το μέγα φως, αν τους πει κανείς ότι είναι φιλόσοφοι χαίρονται και κομπάζουν, αν όμως τους πουν ότι είναι χριστιανοί ντρέπονται και αναγουλιάζουν.
Λοιπόν αυτοί που με τόση ακράτεια τρέχουν εκεί, τάχα δεν μαθαίνουν από άλλους ότι η Ευρώπη είναι το χάος της απωλείας; Οι περισσότεροι όμως και ακούν και μαθαίνουν, αλλά δεν λογαριάζουν σε τίποτα την βροντερή φωνή του ελέγχου. Μα γιατί; Επειδή πιστεύουν στον λογισμό τους, ότι αυτοί δεν θα πάθουν τίποτα. Αφού όμως πάνε και πάθουν καυχώνται μάλλον παρά ντρέπονται για την ελεεινή διαστροφή τους. Λένε δε πως πήγαν εκεί και απέβαλαν τις δεισιδαιμονίες, δεισιδαιμονίες δε ονομάζουν τις προβλεπόμενες νηστείες, τις προσευχές, την ευλάβεια, αποδεικτικά στοιχεία και υποχρεώσεις των ευσεβών Χριστιανών.
Ήδη το βδελυρό πάθος σαρώνει απ’ άκρου σε άκρο τον άκρο τον πλανήτη. Στην Ευρώπη οι χώρες: Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Ισλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Φιλανδία, Εσθονία, Δανία και Λουξεμβούργο έχουν νομοθετήσει τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Άλλες: Ελβετία, Γερμανία, Τσεχία, Ουγγαρία, Κροατία, Αυστρία, Σλοβενία εσχάτως και η χώρα μας, η Ελλάδα, η Πατρίδα της Ρωμιοσύνης, η Ορθόδοξη Ελλάδα! Είναι και 15 που δεν έχουν δεχτεί ούτε το ένα ούτε το άλλο: Ιταλία, Σερβία, Ρωσία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουκρανία, Σλοβακία, Αλβανία ΠΓΜΔ, Μολδαβία, Λευκορωσία, Πολωνία, Λιθουανία, Λετονία, Αρμενία, Γεωργία. (Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου, «Η άλωση της οικογενείας και στην Ελλάδα», Ιστολόγιο «Ακτίνες», 12 Ιουνίου 2015).
Η «ύβρις» του Σοδομισμού είναι μια καταίσχυντη επίθεση – πρόκληση κατά του Ουρανού, κατά της ίδιας της ανθρώπινης υποστάσεως. Κατά του ευλογημένου μας Έθνους, που δεν ευτύχησε να δη αντάξιους της ιστορίας μας κυβερνήτες σαν τον Ι. Καποδίστρια. Αίσχος στη σύγχρονη ελληνική Βουλή! Μήπως η απάντηση του Ουρανού θα είναι, χωρίς μετάνοια, ολέθρια;