Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου….
Κλείνω τα μάτια, ταξιδεύω στο παρελθόν. Σταματώ τον χρόνο την ώρα που ο Χριστός γεννιέται στο ταπεινό σπήλαιο. Είμαι από πάνω και βλέπω την σκηνή. Μόνοι άνθρωποι παρόντες, η Πάναγνη Μητέρα Του, ο μνήστωρ Ιωσήφ, ά! ήρθαν και λίγοι βοσκοί, ελάχιστη η ανθρώπινη αντιπροσωπεία. Και ολόγυρα; Κατακλυσμός αγγέλων! Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες σε έκσταση και ιερή απορία! Τι έντονη αντίθεση μεταξύ ουρανού και γης! Ατενίζω στα 4 σημεία του ορίζοντα την υπόλοιπη ανθρωπότητα την αγία τούτη νύχτα. Βρίσκεται σε βαθύ πνευματικό λήθαργο. Απασχολούνται οι περισσότεροι με την επόμενη μέρα, με τα βιοτικά ζητήματα, τις μέριμνες. Ευτυχώς που οι νοερές Δυνάμεις κάνουν πολλή φασαρία και γεμίζουν το κενό σιωπής των νοερών ανθρώπινων ψυχών. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ εν ανθρώποις ευδοκία». Ψάχνω ποιοι άνθρωποι βιώνουν εν τούτω τω χρόνω την ευδοκία της Θείας Γεννήσεως. Μα, τι να δω… Στον Ισραήλ ο Πρόδρομος είναι μωρό μηνών, ο Απόστολος Ιωάννης αγέννητος, ο Συμεών ο Θεοδόχος περιμένει, οι Αιγύπτιοι λατρεύουν τον Ρα, οι Έλληνες φιλοσοφούν, οι Ρωμαίοι επεκτείνονται, οι Αζτέκοι κτίζουν τα ζιγκουράτ, οι Κινέζοι οργανώνονται υπό την διδασκαλία του Κομφούκιου. Φρίττω και αναφωνώ: Κύριε, η κορυφαία στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας περνά παγκοσμίως απαρατήρητη! Δεν μπορούσες να έρθεις επί της γης Εσύ, η αρχή των πάντων, με λίγο πιο εμφατικό τρόπο; Καταντά προσβλητικό να μην Σε υποδεχόμαστε όπως Σου πρέπει!
Το Θείο Βρέφος γυρίζει το βλέμμα Του και με κοιτά. Το βλέμμα αυτό το βρεφικό, το συνάμα υπερκόσμιο, δεν περιγράφεται με λόγια… Χωρίς να ανοίξει στόμα ακούγεται η φωνή Του, φωνή που καθηλώνει: «Τεκνία μου, δεν θέλω να σας τρομάξω. Δεν επιθυμώ να διακόψω βίαια την ροή της ιστορίας σας. Θα γίνω ένας από εσάς. Δεν θα βιαστώ. Θα ακολουθήσω το μονοπάτι της ζωής σας. Ιδού, γεννιέμαι βρέφος όπως εσείς, μετά παιδί, έφηβος, ενήλικας όπως εσείς. Θα μεγαλώσω σε οικογένεια, θα μάθω μια τέχνη, θα ζήσω υπό τον Ρωμαίο κατακτητή. Γιατί έρχομαι έτσι ταπεινός ανάμεσα σας; Γιατί δεν έχει αξία για Μένα να με λατρέψετε φοβισμένοι από την επιφάνεια της παρουσίας Μου. Σας έπλασα από αγάπη και θέλω από αγάπη να έλθετε προς Εμέ, όχι από φόβο. Θέλω να είναι τα λόγια Μου που θα σας συγκινήσουν, όχι η δύναμη Μου. Και τα θαύματα που θα κάνω, θα τα κάνω ελπίζοντας να πειστείτε ότι σας συμπονώ, όχι για να σας επιβληθώ. Ελεύθερα ήλθα προς εσάς, ελεύθερα και εσείς ελάτε, ελάτε προς Εμέ, έλθετε πάντες προς Εμέ. Όποιος θέλει, δεν πιέζω, είμαι πράος και ταπεινός τη καρδία. Γνωρίστε τεκνία Αυτόν που «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου». Γνωρίσατε και γευθείτε ότι χρηστός ειμί.»