Ρίχνει να πιάσει ψάρια, πιάνει φτερωτά. Στήνει στη γη καράβι, κήπο στα νερά. Κλαίει, φιλεί το χώμα, ξενιτεύεται. Μένει στους πέντε δρόμους, αντριεύεται. Κάνει να πάρει πέτρα, τηνε παρατά. Κάνει να τη σκαλίσει, βγάνει θάματα. Μπαίνει σ΄ένα βαρκάκι, πιάνει ωκεανούς. Ξεσηκωμούς γυρεύει, θέλει τύρρανους. Πέντε μεγάλους βγάνει, πάνω τους βαρεί. Να λείψουν απ΄τη μέση, τους δοξολογεί. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ

Η παγκόσμια χαρά, καθημερινότητας γιορτή της πεζότητάς μας ποίηση, της καταχνιάς μας ηλιαχτίδα, η ζωή και η ψυχή του πανηγυριού, το πανηγύρι της ζωής και της ψυχής μας, Αυγή της Ανέσπερης Ημέρας Ἀρχιμανδρίτης Ἰωαννίκιος – Καθηγούμενος Ἱ.Μ. Μεταμορφώσεως Σοχοῦ Λαγκαδᾶ (από την ποιητική συλλογή "Η Ζωή είναι Ποίηση - η Ποίηση είναι Ζωή, έκδοση της Ι. Μ.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος)

Μᾶς ̓κλεῖσαν τίς ἐκκλησιές ἡμέρες θλιβερές. Ἦρθαν τά χελιδόνια, ἡ Πασχαλιά δέν ἦρθε, δέν σημάνανε καμπάνες Εἴμαστε σέ δύστυχα χρόνια.