Σεβασμιώτατε,
Εὐλογημένον ἐκκλησίασμα καί φιλόχριστε λαέ τοῦ Θεοῦ,
Οἱ ἅγιοι πρωτόθρονοι καί πρωτοκορυφαῖοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος, οἱ πολιοῦχοι τῆς εὐλογημένης αὐτῆς πόλεως, τούς ὁποίους ἑορτάζει μέ λειτουργική καί μέ λιτανευτική εὐφροσύνη ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία καί μέ κατανυκτική χαρά ὁ λαός μας, ὑπῆρξαν πρότυπα τῆς σωτηριώδους καί ἀναγεννητικῆς μετανοίας, πρότυπα τῆς περιεκτικῆς ἀρετῆς τῆς προσευχῆς, πρότυπα τῆς χριστομιμήτου ἀγάπης, πρότυπα ἀποστολικοῦ ζήλου, πρότυπα ἁγιότητος.
1.Πρότυπα τῆς σωτηριώδους καί ἀναγεννητικῆς μετανοίας. Στά ἀποστολικά πρόσωπά τους καί στήν ἀποστολική πορεία τῆς ζωῆς τους διακρίνεται καθαρά τί μεγάλα καί θαυμαστά ἔργα κατορθώνει ἡ μετάνοια. Ὁ ἕνας, ὁ Πέτρος, ἀρνήθηκε τόν Διδάσκαλόν Του τρεῖς φορές στήν αὐλή τοῦ Ἀρχιερέως μέ ἐκείνη τήν φοβερή ἄρνησιν, πού κατέληξε στό «ἐξελθών ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς», καί στήν τριπλῆ ὁμολογία τῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριον κατά τήν τριπλῆν ἐρώτησιν «Σίμων Ἰωνᾶ ἀγαπᾶς με;…». Ὁ ἄλλος, ὁ Παῦλος, πρίν ἀκόμη ἀναδειχθῆ ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὑπῆρξε ὁ Σαῦλος, ὁ ἀπηνής διώκτης τῶν Χριστιανῶν.
2.Πρότυπα τῆς περιεκτικῆς ἀρετῆς τῆς προσευχῆς. Ὁ ἕνας, ὁ Πέτρος, μᾶς λέγει: «νήψατε- δηλαδή ἀγρυπνῆτε- εἰς τάς προσευχάς» (Α’ Πετρ. 4,7). Ὁ ἄλλος, ὁ Παῦλος, διαλαλεῖ: «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α’ Θεσ. 5,17) χαρακτηρίζοντας τήν δύναμιν καί τήν ἀξίαν τῆς χωρίς διάλειμμα, καρδιακῆς, νοερᾶς προσευχῆς καί ἐπικοινωνίας μέ τό παντοδύναμον καί γλυκύτατον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁλόκληρη ἡ ζωή τους, ὅλοι οἱ ἀποστολικοί ἀγῶνες, ὅλες οἱ ἀποστολικές περιοδεῖες τους, ὅλοι οἱ τόποι καί αἱ χῶραι, ὅπου διῆλθον, μαρτυροῦν τήν συνεχῆ ἕνωσιν τῆς καρδίας καί τοῦ νοῦ τους, μέ τόν Κύριον, μέσῳ τῆς ἁγίας καί περιεκτικῆς ἀρετῆς τῆς προσευχῆς.
3.Πρότυπα τῆς χριστομιμήτου ἀγάπης. Καί οἱ δύο ὑπῆρξαν πνευματικά δοχεῖα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί διά τοῦτο εὠδίαζαν ἀπό τό αἰώνιον μύρον καί ἄρωμα τῆς ἀγάπης. Τῆς διπλῆς ἀγάπης. Πρός τόν Χριστόν καί πρός τόν ἄνθρωπον. Ὁ ἕνας, ὁ Πέτρος, κηρύττει: «Πρό πάντων δέ τήν εἰς ἑαυτούς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Α’ Πέτρ. 4,8). Ὁ ἄλλος, ὁ Παῦλος, γίνεται ὁ ὑμνωδός τῆς ἀγάπης μέ τό ὑπέροχον ιγ’ κεφάλαιον τῆς Α’ πρός Κορινθίους ἐπιστολῆς – τόν ὕμνον τῆς ἀγάπης.
4.Πρότυπα ἀποστολικοῦ ζήλου. Σάν ἀετοί παγκόσμιοι ἅπλωσαν τ’ ἀποστολικά φτερά τους καί πέταξαν χαρμόσυνα καί ἀνάλαφρα στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης γιά νά καταξιώσουν τήν ἁγίαν, ἀποστολικήν κλῆσιν τους.
5.Πρότυπα ἁγιότητος. Καί ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος, οἱ ἅγιοι πρωτόθρονοι καί πρωτοκορυφαῖοι Ἀπόστολοι μᾶς προσκαλοῦν στήν ἁγιότητα μέ τό ἅγιο βίωμά τους, μέ τόν ἅγιον ἀγῶνα τους, μέ τή ἁγία διδασκαλία τους. Ὑψώνονται ὡς ἀνυπέρβλητα πρότυπα καί κάτοπτρα ἁγιότητος. Ἀπευθύνονται στήν σύγχρονη ἐποχή μέ τήν σύγχυσι, τό χάος, τήν διαστροφή, τήν καταστροφή ἀληθινῶν προτύπων καί προβολή τεράτων καί βαρβάρων. Καί μᾶς σαλπίζουν καί μᾶς λέγουν:
-Ἄνθρωποι τοῦ 20ου καί τοῦ 21ου αἰῶνος, τοῦ ἀπατεῶνος. Οὔτε ἡ Τεχνολογία, οὔτε ἡ Ἀνάπτυξη, οὔτε ἡ Οἰκονομία θά σώση τόν κόσμο. Ἔχετε ἀνάγκη ἀπό ἁγίους. Ἁγίους γονεῖς. Ἁγία νεολαία. Ἅγια γηρατειά. Ἁγία Οἰκογένεια. Ἁγία Κοινωνία. Ἁγίους δασκάλους. Ἁγίους ἱερεῖς. Ἁγίους ἄρχοντες. Οἱ ἅγιοι φέρνουν μέσα τους τόν Χριστόν. Τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη Ἐλπίδα τοῦ κόσμου. «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20). Καί «κατά τόν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καί αὐτοί ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε» (Α’ Πέτρ. 1,15).
Ἄς πάρουμε κι’ ἐμεῖς τά ὑμνολογικά λόγια τοῦ ὑμνωδοῦ καί ἄς ποῦμε: «Ποίοις ὑμνωδιῶν κάλλεσιν, ἀνυμνήσωμεν Πέτρον καί Παῦλον;…».
Μέ ποιούς ὄμορφους ὕμνους νά ὑμνήσωμε τόν Πέτρον καί τόν Παῦλον;…
Καί τέλος ἄς ἐπαναλάβωμε τά χρυσᾶ τοῦ Χρυσοστόμου λόγια πρός τούς πρωτοκορυφαίους:
«Χαίροις Πέτρε, τῆς πίστεως ἡ πέτρα. Χαίροις Παῦλε, τῆς Ἐκκλησίας τό καύχημα. Χαίροις Πέτρε, ἡ κρηπίς τῆς Ὀρθοδοξίας. Χαίροις Παῦλε, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν…
…Παῦλος ἡ ἄπαυστος χελιδών τῆς Ἐκκλησίας. Πέτρος ὁ διηνεκῶς τῇ οἰκουμένῃ καθάπερ ἀηδών λυρίζων ἀπαύστως…».
«Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν».