Σήμερα προσευχόμεθα καί κάνουμε τήν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ ἀδελφοῦ μας ἐν Χριστῷ Γιόσεφ, τοῦ σύγχρονου ἀσκητή, σαλοῦ καί ἀποστόλου τῆς Ὀλλανδίας.

Ὁ Γιόσεφ ὑπῆρξε ἕνα θαῦμα τῆς ἐποχῆς μας. Μεγάλος ἠθοποιός. Παγκοσμίου φήμης. Μέσα στά θεατρικά ἔργα του ἔψαχνε ἐναγώνια νά βρῆ τόν κρυμμένο θησαυρό. Στά θεατρικά του ἔργα, ἡ ἀνήσυχη, λεπτή ψυχή του κυνηγοῦσε νά ἀνακαλύψει τό νόημα τῆς ζωῆς. Μέ ἄλλα λόγια νά βρεῖ τή Ζωή, πού εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Καί σάν τούς ἀποστόλους Ἀνδρέα καί Πέτρον νά πεῖ θριαμβευτικά: ΕΥΡΗΚΑΜΕΝ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ.

Πολλές φορές ὁ δρόμος γιά νά βρῆς τόν Μεσσία Χριστό μπορεῖ νἆναι στενός καί μέ ἀγκάθια. Ὁ Γιόσεφ τόν περπάτησε. Καί νά! Βρῆκε ἐκεῖνο πού ποθοῦσε στό δρόμο ἀπό Ἰεριχώ στήν Ἱερουσαλήμ. Βρῆκε τόν καλό Σαμαρείτη. Τόν ἅγιο Πορφύριο τόν νεοφανῆ Ἁγιορείτη καί Καυσοκαλυβίτη. Ὁ ἅγιος Πορφύριος πῆρε μέσα στή πλατειά ἀγκαλιά του τόν Γιόσεφ καί τόν ὡδήγησε στό  Χάνι καί στό Θεραπευτήριο πού λέγεται ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.      Καί τοῦ εἶπε: Ἀπό τώρα καί στό ἐξῆς ἀπό ἠθοποιός τοῦ κόσμου θά γίνης ἠθοποιος τοῦ Χριστοῦ.                               

Ὁ Γιόσεφ τό πῆρε τό μήνυμα. Θά γινόταν τώρα, μετά τήν βάπτισή του στήν κολυμβήθρα τῆς Ὀρθοδοξίας διά Χριστόν σαλός = τρελλός. Ἡ Ἐκκλησία μέ τά ἅγια Μυστήρια καί τούς γλυκύτατους ὕμνους Της τόν ἀναγέννησαν. Ἡ Ὀρθοδοξία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ρωμηοσύνης καί τῆς Φιλοκαλίας τόν δίδαξε τήν νοερά προσευχή. Τοῦ ἄνοιξε τό ἀληθινό νόημα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος δέν πλάσθηκε νά γίνη μόνο ἕνας καλός ἄνθρωπος μόνο μέ καλά ἔργα, ὅπως φρονεῖ ὁ Παπισμός καί ὁ Προτεσταντισμός. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος νά φθάση ἀπό τήν ΚΑΘΑΡΣΗ στόν ΦΩΤΙΣΜΟ καί ἀπό τόν ΦΩΤΙΣΜΟ στήν κατά Χάριν ΘΕΩΣΗ. Νά γίνη μικρός Θεός μέ τήν ἄκτιστες ἐνέργειες τῆς Θείας Χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ὅχι ὑπεράνθρωπος τοῦ Νίτσε. Ὅχι μετάνθρωπος τῆς τεχνολογικῆς ἐποχῆς μας.                   

Νά τό νόημα τῆς ζωῆς πού ἔψαχνε ὁ Γιόσεφ. Περίμενε τόν «κοντό». Ἀλλά ὁ κοντός  ἦρθε σ’ αὐτόν. Ἦταν «κοντή» ἡ ἀφανής καί μικρή Ὀρθοδοξία. Ἀλλά τόν ὕψωσε στά Οὐράνια.  Μέσα σ’ αὐτή τήν «τρελλή» ἐποχή μας, ὅπου “ὅλα ἐπιτρέπονται χωρίς Θεό„ κατά τόν Ντοστογιέφσκι, ὁ Γιόσεφ ἔγινε σαλός = τρελλός γιά τόν Χριστό Στήν ἐποχή μας οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀπατῶνται μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι εὐτυχισμένοι μέ τήν πρόσθεση ὑλικών ἀγαθών καί εὐκολιών. Ὁ Ἰωσήφ ἦταν εὐτυχισμένος μέ τήν ἀφαίρεση τῆς ὕλης.  

Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι παλεύουν νά ἀναρριχῶνται σέ ὑψηλές θέσεις καί ἀξιώματα ἤ ἰκανοποιοῦν κάθε κατώτερη καί ζωώδη ἐπιθυμία τῆς σάρκας. Οἱ τρεῖς πλανητάρχες τοῦ κόσμου ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ, ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ, ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ ἔχουν κυριαρχήσει στόν αἰῶνα μας.     

   Ἀλλά ὁ Ἰωσήφ,(ἀκολουθώντας τό συνώνυμό του ἅγιο Ἰωσήφ τόν πάγκαλλο) ενίκησε καί τίς τρεῖς: τήν Φιλαργυρία, τήν Φιλοδοξία, τήν Φιληδονονία.Καί αγάπησε τή φτώχεια. Ἡ ψυχή του ἀναπαυόταν σ’ένα φτωχικό καλυβάκι ακόμα καί στούς δυνατους χειμῶνες τῆς πατρίδας του. Ἡ ψυχή του γλυκαινόταν στήν αφάνεια καί ἀδολία καί ἡσυχία τῶν ἡσυχαστῶν. Ἐδωσε τά πρωτεῖα στό πνεῦμα καί στήν άγνότητα καί δουλαγώγησε τήν σάρκα.                                                                  

  Πόσες ψυχές βρῆκαν κοντά του ἀγάπη, κατανόηση, δύναμη, κουράγιο, προσευχή… Πόσοι διψασμένοι ξεδίψασαν στή δροσερή συντροφιά του….                                                                   

Θεωροῦμε εὐλογία Θεοῦ διότι ἡ Ἱερά Μονή μας ἐφιλοξένησε καί ἐξυπηρέτησε  στίς ἀνίατες του ἀσθένειες τόν Γιόσεφ. Ἀλλά καί τιμή θεωροῦμε στό κοιμητήριο τῆς Ἱ. Μονῆς μας ἕνας σύγχρονος Ὀρθόδοξος ἀσκητής καί ἀπόστολος νά ἀναπαύεται.                                       

Μέ τίς προσευχές του θά πρεσβεύει καί γιά τήν οἰκογένειά του καί γιά ὅλους μας.                                                                                            

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη. Καλόν Παράδεισον. Ἄς ψάλλουμε ὅλοι τόν νικητήριο παιάνα κατά τοῦ θανάτου: τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ  Ι. ΜΟΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ

17/10/2023