ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗ (Ἤ ΣΤΟΝ) ΣΥΖΥΓΟ ΣΟΥ. ΕΛΛΕΙΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗ ΣΥΖΥΓΙΑ.

1) Γιά νά δείξης τήν ἀγάπη σου σ’ ἕνα πρόσωπο εἶναι ἀπαραίτητο νά τοῦ ἀφιερώσης χρόνο. Ἰδιαιτέρως αὐτό ἰσχύει στίς συζυγικές σχέσεις. Ἡ συζυγία δέν εἶναι μόνο τροπική. Ὀφείλει νά εἶναι καί χρονική. Δηλαδή οἱ σύζυγοι ζοῦν μαζί ἀπό κοινοῦ τόν χρόνο. Δέν τόν ζῆ ὁ καθένας μόνος του. Τό πρῶτο, λοιπόν, συζυγικό καθῆκον εἶναι ὁ ἄνδρας νά ἀφιερώνει περισσότερο χρόνο γιά τήν γυναίκα του. Καί ἡ γυναίκα νά ἀφιερώνει περισσότερο χρόνο γιά τόν ἄνδρα της. Τό θέμα αὐτό εἶναι θεμελιῶδες γιά νά διατηρηθῆ τό ζευγάρι σέ μιά ἰσορροπία. Μέ σκοπό νά ἀποκλείσει τήν εἴσοδο λογισμῶν κακῶν, ὑποψίας, παραπόνων, ἀπομόνωσης ἥἤ ἀποξένωσης. Ἡ βιασύνη τό ἄγχος, οἱ πολλές δουλειές, ὁ φόρτος καί τά φορτώματα τῆς καθημερινότητος γίνινται αἰτίες νά μή μένει χρόνος στό ζευγάρι. Νά καθίσουν μαζί, νά συζητήσουν, νά πιοῦν ἕνα καφέ, νά πᾶνε περίπατο, νά κάνουν συντροφιά. Τίς περισσότερες φορές ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ φιλαυτία, ἡ τηλεόραση, τό ἴντερνετ ἐπιδεινώνουν τήν κατάσταση τῆς μοναξιᾶς τῆς ἀπόξένωσης. Πολλές φορές ἀγαπᾶμε πιο πολύ ἀπό τήν (ἤ τόν) σύζυγο τή δική μας εὐχαρίστηση , τό καφενεῖο, τό ποδόσφαιρο, τούς φίλους ἤ τίς φίλες μας. Πολλές φορές γινόμαστε τόσο φίλαυτοι καί ἰδιοτελεῖς πού δέν σκεφτόμαστε τή θέση τοῦ ἄλλου, παρά μονάχα τόν ἑαυτούλη μας.

2) Ἔχουμε δηλαδή χρόνο γιά ὅλα τά ἄλλα καί δέν ἔχουμε χρόνο γιά νά βλεπόμαστε!! Ἤ μᾶλλον βλεπόμαστε, ἀλλά παραμένουμε ξένοι. Ἀκοινώνητοι. Ἀπλησίαστοι. Ἀγχωμένοι. Δῶσε χρόνο στόν ἄνδρα σου, στή γυναίκα σου, στά παιδιά σου. Εἶναι τό καλύτερο δῶρο. Μή τό στερεῖς. Ὁχρόνος εἶναι ἀγάπη. Ἀληθινή ἀγάπη, θυσιαστική ἀγάπη. Θυσιάζεις κάτι ἀπό τόν ἑαυτό σου γιά τόν ἄλλον. Κι αὐτό φέρνει ἀνακούφιση, χαρά, ἐκτόνωση, ἄδειασμα, διέξοδο.

3) Ἄν δέν δίνης χρόνο στή σχέση καί ἐπικοινωνία μέ τήν (ἤ τόν) σύζυγο δημιουργῆς τήν αἴσθηση ὅτι δέν τήν (ἤ τόν) σκέφτεσαι, δέν τήν (ἤ τόν) ἀγαπᾶς. Ἤ ὅτι ἄλλα πράγματα πολλές φορές, ἀνούσια ἤ ἀνάξια λόγου, ἔχουν περισσότερη γιά σένα ἀξία ἀπό τήν συζυγία. Ὁ ζυγός τῆς συζυγίας εἶανι κοινός ζυγός. Κοινός ζυγός στὀν τρόπο, στόν τόπον στόν χρόνο, στήνχαρά, στόν πόνο, στή γαλήνη καί στή φουρτούνα, στή περιπέτεια τῆς ζωῆς. Δέν φθάνει μόνο θεωρητικά νά ζοῦμε τήν συζυγία. Χρειάζεται νά τήν βιώνουμε καί πρακτικά, ἐμπειρικά. Πολλές φορές θά χρειασθῆ νά κάνετε μιά ὑπέρβαση τοῦ ἑαυτοῦ σας. «Ἕνα ἅλμα ἐπί κοντῷ». Δηλαδή: Ξεπερᾶστε τόν ἑαυτό σας. Ἰδιαίτερα τίς ὧρες μετά τή δουλειά, ὅταν γυρνᾶτε κατάκοποι, διαλυμένοι, ἤ στενοχωρημένοι, ἀπό τή θαλασσοταραχή τῆς ἐργασίας σας. Γίνετε ἀθλητές, ἀθλήτριες τῆς ἀγάπης. Κάνετε τό ἅλμα τοῦ ἑαυτοῦ σας. Θά εἶναι ὑπέροχο. Μήν ἀφήσετε τόν λύβα τῆς καθημερινῆς πεζότητας νά σᾶς μαράνει τή φρεσκάδα, τό λουλούδι τῆς μεταξύ σας τρυφερότητας. Δόστε χρόνο στήν (ἤ στόν) σύντροφό σας.

4) Καί μή ξεχάσετε ποτέ μιάν ἀλήθεια: Πώς ὅσο κι ἄν μεγαλώνουμε, ὅσο κι ἄν γερνῶμε πάντα φέρνουμε μέσα μας τήν εἰκόνα ἑνός μικροῦ παιδιοῦ. Ἑνος μικροῦ παιδιοῦ πού ἀναζητάει ἤ ἀπαιτεῖ νά τοῦ δώσουμε χρόνο. Χρόνο ἐνδιαφέροντος, συμμετοχῆς, χρόνο συμπαράστασης, βοήθειας, ἐκτόνωσης. Φέρνουμε μέσα μας τό μυαλό ἤ τήν καρδιά ἑνός παιδιοῦ. Γινόμαστε παιδιά χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε. Καί πάντα θέλουμε νά ̓χουμε τόν (ἤ τήν) σύντροφο μας κοντά μας.